Informator dla pacjentów
KELOID (bliznowiec)
Definicja
Nowotwór łagodny skóry, powstaje w wyniku reakcji na czynnik uszkadzający (mechaniczny, termiczny, chemiczny) z nadmiernym gromadzeniem się włókien kolagenowych.
Obraz kliniczny
Charakterystyczną cechą jest przekraczanie granic rany i stopniowe obejmowanie coraz większych obszarów skóry niezmienionej. Jest to twardy guz o kolorze różowym lub zbliżonym do koloru skóry zdrowej. Czasami mogą występować objawy świądu, pieczenia lub bólu.
Lokalizacja
Najczęściej górne partie klatki piersiowej, ramiona, dolna część twarzy, małżowiny uszne, szyja.
Czynniki sprzyjające powstawaniu bliznowców
- wiek: dzieci
- rodzaj zranienia: oparzenie, blizna pooperacyjna (np. po strumectomii)
- rasa: czarna
- umiejscowienie: górna część ciała
Leczenie
- kortykosteroidy doogniskowo – iniekcje powtarzane co 1-1,5 miesiąca, objawy uboczne to zaburzenia pigmentacji, atrofia i teleangiektazje
- terapia okluzyjna z użyciem preparatów silikonowych
- terapia uciskowa – 12-16 godzin dziennie przez kilkanaście miesięcy
- wycięcie chirurgiczne – 50% ryzyko rozwoju wtórnego keloidu, niejednokrotnie o większych rozmiarach niż zmiana pierwotna
- krioterapia – dobre efekty przy małych zmianach, zastosowanie 4-10 sesji terapeutycznych; często hipo- lub hiperpigmentacja skóry
- laseroterapia – laser CO2, Nd-YAG, nieablacyjny PDL, erbowy– nowy i obiecujący sposób leczenia powodujący zblednięcie blizny, jej zmiękczenie, spłaszczenie, często także ustąpienie świądu; efekty widoczne już po 1-3 zabiegach – najlepsze rezultaty uzyskuje się w bliznach nowych (do 1 roku od powstania)
